Feestdagen, een lust of een last? 

Ik vond dit zinnetje hier boven wel passen. Want als ik daar antwoord op moet geven, zou ik meteen, zonder twijfelen, op antwoorden: een last! 

Vroeger vierden we de feestdagen zoals ik dat het prettigste vond. Mijn vader was daarin bepalend, maar mijn moeder was ook tevreden met haar gezin, en het wende uiteraard.

Ik vond het prima. Het was overzichtelijk, niet meer dan mijn ouders, mijn zus en ik.

Mijn vader had elke kerstvakantie ook vakantie van zijn werk. En de eerste traditie was geboren: een legpuzzel samen doen. Mijn ouders kochten voor de kerst een nieuwe. En die kwam in de kerstvakantie op tafel.

Plus de kerstpuzzel uit het blaadje Hervormd Nederland. Ik zal het nooit vergeten. Het was een puzzel, waarbij je kleine stukjes moest matchen aan reclames in het blaadje en zo kon je de puzzel oplossen. Prachtig vond ik het. En het hoorde wat mij betreft ook bij kerst. Ik denk dat ik het heel vreemd had gevonden, als deze puzzel voor de verandering eens met Pasen in het blaadje zou komen. Nee, het hoorde voor mij bij de kerstvakantie.

Later heb ik die puzzel nog best gemist ;-)

 

Dan waren er nog de boodschapjes die mijn vader deed met kerst. Altijd lekkere koekjes en bonbons bij de banketbakkerij. Roomboter uiteraard. Lekkere nootjes bij de notenboer. Lekker aparte kaas van de kaasboer.

Het was fijn als hij de kleine extra genietmomentjes kocht. Want zo voelde het. Speciale momentjes die bij de donkere dagen voor kerst hoorden.

De kerstdiners maakten mijn ouders zelf. Samen zoeken naar recepten en dan de boodschappen ervoor halen. Ze waren dan altijd thuis en in de keuken aan het rommelen en voorbereiden. Zo warm en fijn. 

 

Met oud en nieuw ging er een laken voor de keukendeur. Want een echte deur zat er niet in, maar mijn ouders maakten de oliebollen zelf. Met rozijnen en sukade en kleine stukjes appel. Ik heb ze nooit ergens lekkerder gegeten! Maar het laken moest ervoor zorgen dat de geur niet zo naar boven trok. En op oudjaarsavond aten wij dan oliebollen. Punt. 's Middags soep (vaak erwtensoep), en dan 's avonds oliebollen.

En ja, op nieuwjaarsdag altijd elk jaar een wandeling in het mooie duingebied wat Nederland rijk is. En toen ik jong was heb ik het echt niet altijd even leuk gevonden hoor, die wandelingen, maar later ben ik ze erg gaan waarderen. Het hoorde er zo bij. 

 

-xxx-

 

En nu met corona, de pandemie Covid19, jaar 2020, ziet iedereen op tegen de kerst en oud- en nieuw. Want we mogen maar met weinig mensen bij elkaar komen, waarschijnlijk 4 of 6 buiten je eigen gezin om. En ik begrijp dat dit voor heel veel mensen een aderlating is. Kerst is een familiefeest, een feest waarop je samenkomt met anderen, net als het feestje met de jaarwisseling. 

Eerlijk? Wij zullen niet op een heel andere manier kerst en de jaarwisseling vieren. In principe zijn mijn partner en ik samen met z'n tweeën. Uiteraard zijn de kinderen en mijn moeder meer dan welkom. Maar dat is wel wat kerst voor ons is. We vieren het graag klein. Onder elkaar, zonder dat we anderen opzoeken. Het kneuterige, het knusse en de kleine genietmomentjes  maken het voor mij een feestje. En oud en nieuw zijn we altijd bij huis geweest omdat we dieren hebben. Die laten we niet achter met het vuurwerk.

Dus ja, noem ons saai, noem mij autistisch, ik weet zeker dat we de enige niet zijn, maar dit jaar zullen de feestdagen niet veel verschillen met andere jaren. We zijn het zo gewend. Thuis samen en heden ten dage wel online het "samen" vieren. Dat vind ik prima. Maar in huis, zorgen we voor rust, overzicht en regelmaat...

 

~~wordt vervolgd~~