Lieve lezers,
Ik schreef het woord al even in de vorige blog. Autistische burn-out.
Ik hoorde er voor het eerst over toen ik bij de psychiater was. Dat was 2 weken geleden. Ik ben met medicatie bezig om beter te kunnen slapen en mijn anti depressiva wordt onder de loep genomen. Ik slik laatstgenoemde alweer 20 jaar.
Ik was dus op controle bij de psychiater, toen ik vertelde dat we het vermoeden hadden dat de diagnose autisme gepast zou zijn. Ze zei meteen, dan kan het ook dat je nooit depressies hebt gehad, maar autistische burn-out.
Chronisch omdat het steeds terugkeert.
Dus dat.
Nu ben ik dus razend benieuwd of dat ook zo is. Of zou kunnen zijn.
Een zoektocht dus naar: Wat is autistische burn-out?
Kort gezegd is een autistische burn-out, wat er gebeurt als iemand met autisme te lang over z’n grenzen is gegaan. Dan klapt zo’n persoon dicht, en lijkt deze “meer autistisch” te worden. Dat ís niet zo: de persoon was altijd al autistisch, maar de energie om dat te verbergen is op.
Er is dan sprake van lichamelijke uitputting en extreme angst.
Mensen met autisme die meer en meer leren hoe ze kunnen compenseren en zich aanpassen, spenderen daar meer en meer energie aan. En dan één, twee, drie en je zit in de autistische burn-out omdat je energie op is.
In het eerste Amerikaanse onderzoek, werd het als volgt omschreven:
Autistische burn-out blijkt in de eerste plaats te duiden op chronische uitputting (doorgaans langer dan 3 maanden), verlies van vaardigheden en verminderende tolerantie voor prikkels, als gevolg van voortdurende overbelasting en het onvermogen om dat te verlichten.
Autistische burn-out blijkt te verschillen van burn-out in de werksfeer of van klinische depressie, waarmee het soms wordt verward.
Chronische fysieke, mentale, emotionele of sociale uitputting wordt als een van de belangrijkste kenmerken genoemd. Het gaat niet zozeer om moe of uitgeput in de gewone betekenis, maar als een uitputting van hun energie door zichzelf teveel in te spannen om in het dagelijks leven mee te kunnen.
Een tweede kenmerk van burn-out die de autistische volwassenen in het onderzoek noemen is het verlies van van een breed scala aan vaardigheden.
Vooral het verlies van executieve vaardigheden wordt vaak genoemd. Plannen maken en uitvoeren, goed spreken, zelfzorg, werkvaardigheden, sociale contacten aanknopen, omgaan met emoties, zelfstandig leven, … een autistische burn-out leidt tot langzaam of plots verlies ervan zonder dat het zeker is dat ze terugkomen.
Een derde kenmerk dat genoemd wordt, is een verminderde prikkeltolerantie. De volwassenen met autisme in deze studie beschrijven dat ze buitengewoon gevoelig zijn voor overprikkeling, explosie en implosie. Dat leidt ertoe dat ze sociale verplichtingen, omgevingen en activiteiten in toenemende mate vermijden, ook al houden ze sommigen er best wel van.
Verreweg het meest positieve in dit artikel is de vermelding van de mogelijke oplossingen voor autistische burn-out die in het onderzoek genoemd werden. Deze komen van de autistische volwassenen die zijn bevraagd. De suggesties worden opgesplitst in zes stukken:
- acceptatie en sociale steun: ‘mensen die mijn angsten nemen zoals ze zijn, en onder ogen te zien waarom het zo moeilijk is voor mij’
- autistisch zijn: jezelf toelaten om pauzes te nemen, minder maskeren, je autistische sterktes gebruiken
- formele ondersteuning: redelijke aanpassingen, hulpmiddelen gebruiken, ondersteuning vinden
- stress verminderen : de lat lager leggen, sociale verwachtingen relativeren, je af en toe terugtrekken om op adem te komen
- opkomen voor jezelf en gezondheid: grenzen leren, hulp vragen, gezond leven (voeding, lichaamsbeweging)
- zelfkennis opdoen: je diagnose bevragen, je eigen autisme en autisme in het algemeen leren kennen, herkennen en verstaan van terugkerende patronen waar het goed of minder goed loopt.
En als ik dit dan op me in laat werken, weet ik dat ik geen depressies heb gehad. Het is één brok herkenning.
20 jaar in de verkeerde diagnose gezeten. Daar ben ik even stil van.
~~wordt vervolgd~~